تقدیم به آنکه دارمش دوست
تا حالا شده دلت بگیره؟
از دست غصه دق کنه بمیره؟
تا حالا شده محتاج بشی؟
حتی خدا هم دستت و نگیره؟
تا حالا شده یه روز بی خبر عشقت بره
بهونش و بگیری؟
بفهمی هر چی میگفت دروغ بود!
کم بیاری و دلت بخواد بمیره؟
ای خدا زندگیم نقش بر آبه!
آره قلب عاشقم بدجور خرابه
قسمت میدم که جونم و بگیری
زنده بودن واسه من عین عذابه!
تو که از حال دلم با خبری
چرا گریه هام نداره جوابی؟
به چه جرمی ای خدا بگو به من
داری آبروی من و میبری؟
تا حالا تنها یه جا نشستی؟
بی سر و صدا تو خودت شکستی؟
حس خجالت بشینه رو چهرت از اینکه
حس کنی اضافی هستی؟
تا حالا شده چیزی ببینی
دلت بخواد کور بشی و نبینی؟
واسه پنهون کردن گریه هات
زیر بارون بدون چتر بشینی؟
تمومش کن خدا دیگه بریدم
به هرچی که نمی خواستم رسیدم
تمومش کن تمومش کن خدایا
دیگه بسه عذاب قبر و دیدم
نه از عشق خیر دیدم نه از دوست
به کی خوش باشم و به کی امیدوار؟
دارم ضجه زنون به پات می اُفتم
تو می بینی ولی انگار نه انگار
یکی سیراب یکی تشنه
یکی تو دستشه تشنه
یکی از آب محرومه
یکی آروم لب چشمه
یکی تو فکر ناموسش
یکی تو فکر دین و قاموسش
یکی فکر یه انگشتر
شده خوابش و کابوسش
یکی سر روی سجاده س
پر از عشق و آزاده س
یه مرد این ور یکی اون ور
واسه نامردی آمادس
واست می میرم یا حسین
غربت کربلا یا حسین
حسین عزیز علی و
فاطمه ی زهرا حسین
زینب پریشون حسین
دلش پر خونه حسین
از قصه ی دوری تو
رقیه گریونه حسین
یکی ظالم یکی مظلوم
یکی اشکاش شده معلوم
یکی میخنده از شادی
یکی ناراحت و مظلوم
یکی انگار توی خوابه
یکی بی تاب بی تابه
یکی غرق فرات اما
یکی بی آب آبه
یکی دنبال داداشش
امیدواره هنوز باشه
یکی داد میزنه بابا
ولی سکوت پاداشش
یکی با غم هم آغوشه
یکی هی باده می نوشه
یکی شلاق یکی سیلی
یکی فریاد خاموشه
واست می میرم یا حسین
غربت کربلا یا حسین
حسین عزیز علی و
فاطمه ی زهرا حسین
زینب پریشون حسین
دلش پر خونه حسین
از قصه ی دوری تو
رقیه گریونه حسین
لیست کل یادداشت های این وبلاگ
